Je had het allemaal zo mooi gepland voor jezelf. Die vrije dag, daar zou je nu eens echt van gaan genieten.
Rustig opstaan. Een heerlijk uitgebreid ontbijt verorberen. Wat in huis ronddwalen en stil staan bij wat jouw aandacht trekt. Een boek lezen en wat naar muziek luisteren. Een dag van alles kan en niets moet. Je genoot al van de gedachte alleen. De gedachten om vandaag helemaal voor jezelf te houden. Allerlei leuke dingen te doen en vooral te genieten van het alleen zijn. Geen huishoudelijke klusjes, geen rennen van hot naar her. Gewoon doen waar jij zin in hebt.
Tot plots, een vriendin jouw hulp vraagt.
'Of je haar misschien even wil helpen om een aantal zware en grote spullen naar het containerpark te brengen?'
Ze heeft een aantal spullen die absoluut wegmoeten en nu, met de lente in het land, is het het uitgelezen moment. Maar ze heeft hulp nodig om ze te kunnen verplaatsen. "En jij bent toch vrij, niet? Met twee lukt dat zoveel makkelijker. Dus, wil jij alsjeblieft heel even komen helpen? Je zou mij er een groot plezier mee doen."
In jouw hoofd komen allerlei gedachten naar boven.
"Ik zou het ook fijn vinden mocht iemand mij komen helpen."
"Ik heb toch niet echt iets gepland."
Maar tegelijkertijd vormen zich ook andere gedachten.
"Nu heb ik eindelijk eens een dagje voor mezelf."
"Ik heb eigenlijk geen zin om te gaan. Ik wil gewoon rustig thuisblijven."
Je zit in een tweestrijd. Want, je wil je vriendin niet teleurstellen en anderzijds wil je toch van jouw dagje genieten. Dat dagje waarin niets moet en alles kan.
Je vriendin geeft je nog wat extra munitie. "Ik had er wel op gerekend dat jij me zou helpen en jij hebt vandaag toch niets te doen dus het kan toch, niet?"
Het schuldgevoel begint te spelen.
Je kan haar toch niet aan haar lot overlaten. Het schuldgevoel en de angst voor het teleurstellen van jouw vriendin wint het van het vasthouden aan jouw initiële plan. Je gaat helpen. Want..."een uurtje, meer tijd zal het jou niet kosten".
Helaas is dat uurtje wel zeer summier gerekend. Jouw vriendin heeft wel al de grootste stukken klaarstaan maar komt plots ook nog met wat andere zaken aandraven. Daardoor duurt het veel langer dan voorzien. Het inladen van de auto neemt meer tijd in beslag en er zijn twee ritten nodig naar het containerpark omdat alles niet in één keer in de auto geraakt.
Jouw goede humeur van deze ochtend is al helemaal verdwenen.
Je merkt dat je wat korter van stof wordt. De zon schijnt en die daagt je uit. Het was zo fijn geweest om in de tuin te zitten met een boek. Of misschien wel wat te tuinieren. En nu ben je hier. Nat van het zweet door het zeulen. Met een lijf dat zeer begint te doen. Je wil hier helemaal niet zijn.
Je bent boos op jezelf dat je je weer eens hebt laten ompraten. Dat je weer niet jouw been hebt stijf gehouden en je je aan jouw plan hebt gehouden. Uit angst. Dat je vriendin teleurgesteld, misschien wel boos zou zijn.
Maar dat, dat heeft er nu wel voor gezorgd dat je jouw vrije dag door je neus geboord ziet. En daar ben je helemaal niet blij om. Geeft je een wrang gevoel.
En dat had helemaal niet zo hoeven zijn. Jij mag voor voor jezelf kiezen.
Je had "neen" mogen zeggen tegen jouw vriendin. Want je had een afspraak gemaakt met jezelf. Een grens gesteld. En die had je helemaal mogen respecteren.
Want die vraag van jouw vriendin, was niet meer dan een vraag. Eén die je ook met "neen" had kunnen beantwoorden.
Je had bij het aangeven aan jouw vriendin dat je niet kon helpen, kunnen toelichten waarom dat dagje vrij voor jou zo belangrijk was. Dat je het echt nodig had om eens te kunnen bekomen van de zware weken die achter jou liggen. Want dat weet jij. Maar zij mogelijk helemaal niet.
Of, je had haar kunnen aanzetten om naar een andere oplossing te zoeken.
Dat containerpark is toch ook nog op andere dagen open?
Of misschien heeft ze wel een vriend die eens indruk op haar wil maken en zijn spierballen wil laten rollen om haar te helpen?
Als je merkt dat je een verzoek krijgt dat niet strookt met wat je je zelf voorgenomen had, sta daar dan ook bewust bij stil.
Vraag bedenktijd alvorens te antwoorden. Tijd die je gebruikt om voor jezelf opnieuw te benoemen wat jij wil alvorens in automatische piloot in jouw please-gedrag te schieten.
Weet dat die ander zich vaak van geen kwaad bewust is en niet weet wat voor jou op dat moment belangrijk is.
Durf te benoemen wat het echte motief is om 'ja' te zeggen en jouw grens niet te respecteren. Wil je niet teleurstellen? Ben je bang de ander te kwetsen? Ben je bang om niet meer leuk gevonden te worden?
Ga na welke gedachten en gevoelens de overhand nemen? En of deze gedachten en gevoelens terecht zijn.
Bedenk in zo'n situatie eens wie je het meeste plezier doet met het inwilligen van het verzoek. Waar jij staat in het geheel. En of jij, door het verzoek positief voor de ander te beantwoorden, ook krijgt wat jij nodig hebt.
Merk je bij jezelf dat je je nog niet helemaal duidelijk hebt wat jouw grenzen zijn of dat je je nog comfortabel voelt om "neen" te zeggen terwijl dat perfect op zijn plaats zou zijn. Weet dan dat je dit kan leren.
Ik heb dit ook geleerd. Met vallen en opstaan. Want, er zit heel wat meer achter die simpele neen. En we laten ons nog te vaak uit het lood slaan door de reacties van anderen. En die laten ons dan weer vaker dingen doen die we liever niet willen doen.
Wil jij hier verder mee aan de slag en bewuster gaan kiezen voor jezelf?
Neem dan gerust contact met mij op. Ik licht jou graag toe hoe we hier samen stappen in kunnen zetten.
Dat kan eenvoudig via deze link of via een mailtje aan barbara@tikhodza.com
Ik spreek je graag!
Comentarios